ویروس پاپیلومای انسانی HPV
عفونت HPV یک عفونت ویروسی است که معمولاً رشد پوست یا غشای مخاطی (زگیل) ایجاد میکند. محققان بیش از 100 نوع ویروس پاپیلوما انسانی (HPV) شناسایی نموده‌اند. برخی از انواع عفونت HPV باعث ایجاد زگیل می‌شوند. برخی نیز می‌توانند انواع مختلفی از سرطان را ایجاد کنند.
این عفونت‌ها اغلب از طریق تماس جنسی یا سایر تماس‌های پوستی منتقل می‌شوند. اکثر عفونت‌های HPV منجر به سرطان نمی‌شوند. اما برخی از انواع HPV تناسلی می‌توانند باعث سرطان قسمت تحتانی رحم شوند که به واژن (دهانه رحم) متصل می‌گردند. این سرطان‌ها نیز می‌توانند بر اثر این عفونت ایجاد گردند:
- سرطان مقعد
- سرطان آلت تناسلی
- سرطان واژن
- سرطان فرج
- سرطان پشت گلو (اوروفارنکس)
انواع HPV که باعث زگیل می‌شوند با انواعی که باعث سرطان می‌شوند متفاوت است. بنابراین، داشتن زگیل تناسلی ناشی از HPV به معنای ابتلا به سرطان نیست.
آنچه در این برگه در مورد پاپیلوما ویروس HPV خواهید خواند:
پاپیلوما ویروس چگونه منتقل می‌شود؟
عفونت HPV زمانی رخ می‌دهد که ویروس معمولاً از طریق بریدگی، ساییدگی یا پارگی کوچک در پوست وارد بدن شود. ویروس عمدتاً از طریق تماس پوست به پوست منتقل می‌گردد.
ابتلا به عفونت‌های HPV تناسلی از طریق رابطه جنسی و سایر تماس های پوستی در ناحیه تناسلی انجام می‌گیرد. برخی از عفونت‌های HPV که ضایعات دهانی یا تنفسی فوقانی ایجاد می‌کنند، از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل می‌شوند.
اگر باردار هستید و عفونت HPV با زگیل تناسلی دارید، ممکن است کودک شما به این عفونت مبتلا شود. به ندرت، عفونت ممکن است باعث رشد غیر سرطانی در جعبه صدای نوزاد (حنجره) شود.
زگیل‌ها مسری هستند. آنها می توانند از طریق تماس مستقیم با زگیل پخش شوند. زگیل همچنین می‌تواند زمانی گسترش یابد که شخصی چیزی را لمس کند که قبلاً زگیل را لمس کرده است.
چه عواملی احتمال ابتلا به پاپیلوما ویروس HPV را افزایش می‌دهند؟
تاثیر تعداد شرکای جنسی در انتقال پاپیلوما ویروس: هرچه شرکای جنسی بیشتری داشته باشید، احتمال ابتلا به عفونت HPV تناسلی بیشتر می‌شود. داشتن رابطه جنسی با شریکی که چندین شریک جنسی داشته است نیز خطر شما را افزایش می‌دهد.
سن: زگیل های شایع بیشتر در کودکان ایجاد می شود. ابتلا به زگیل تناسلی اغلب در نوجوانان و جوانان رخ می‌دهد.
سیستم ایمنی ضعیف شده امکان ابتلا به پاپیلوما ویروس را افزایش می‌دهد: افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بیشتر در معرض خطر ابتلا به عفونت HPV هستند. سیستم ایمنی را می توان با اچ آی وی/ایدز یا داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی که پس از پیوند اعضا استفاده می شود، تضعیف کرد.
پوست آسیب دیده: مناطقی از پوست که سوراخ یا باز شده‌اند بیشتر مستعد ابتلا به زگیل های معمولی هستند.
انتقال پاپیلوما ویروس از طریق تماس شخصی: دست زدن به زگیل‌های شخصی یا عدم استفاده از محافظ قبل از تماس با سطوحی که در معرض HPV قرار گرفته اند – مانند دوش های عمومی یا استخرهای شنا – ممکن است خطر ابتلا به عفونت HPV را افزایش دهد. (منبع)
HPV چه زمانی خطرناک است؟
پاپیلوما ویروس حدود 100 نوع مختلف دارد. همچنین انتقال آن هم بسیار سریع و از راه تماس پوستی انجام می‌گیرد. شما همچنین می توانید علائم را سال ها پس از رابطه جنسی با فردی که به عفونت مبتلا است، نشان دهید. این باعث می شود که تشخیص این که برای اولین بار چه زمانی آن را دریافت کرده اید دشوار باشد. پس چگونه این ویروس ما را منقرض نکرده است؟
در بیشتر موارد (9 از 10)، HPV پاپیلوما ویروس خود به خود در عرض دو سال بدون مشکل سلامتی از بین می رود. اما زمانی که HPV از بین نرود، می تواند باعث مشکلات سلامتی مانند زگیل تناسلی و سرطان شود.
تشخیص و درمان پاپیلوما ویروس در بارداری و زایمان
تشخیص پاپیلوما ویروس HPV در بارداری
اکثر پزشکان زنان معمولاً در طول بارداری آزمایش تشخیص پاپیلوما ویروس HPV را تجویز نمی‌کنند، مگر اینکه دلیلی برای این کار داشته باشند. تشخیص HPV معمولاً در صورتی اتفاق می‌افتد که پزشک شما زگیل‌ها را پیدا کند.
پاپیلوما ویروس انسانی در آزمایشات بارداری نیز قابل تشخیص است. طی تست، پزشک از یک سواب برای برداشتن تعداد کمی از سلول ها از دهانه رحم استفاده میکند. آنها این نمونه را به آزمایشگاه می‌فرستند و آن را برای سلول‌های پیش سرطانی آزمایش می‌کنند. وجود این سلول‌ها ممکن است نشان دهنده ابتلا به HPV باشد. اگر بیش از 30 سال سن دارید، پزشک متخصص زنان اکنون می‌تواند به همراه آزمایش پاپ، آزمایش DNA HPV منبع مطمئن را نیز برای شما تجویز نماید. این آزمایش وجود نوعی HPV که می تواند باعث سرطان دهانه رحم شود را شناسایی میکند.
کنترل و درمان پاپیلوما ویروس HPV در دوران بارداری
در حال حاضر درمانی برای HPV وجود ندارد. اما بیشتر زنان در دوران بارداری به هیچ درمانی نیاز نخواهند داشت. هیچ دارویی برای درمان خود ویروس در دسترس نیست.
در عوض، درمان بر مدیریت هر گونه علائم تمرکز دارد. پاپیلوما ویروس HPV نباید خطری برای کودک شما ایجاد کند. زگیل‌ها نیز نیازی به درمان ندارند مگر اینکه بزرگ یا آزاردهنده باشند. در این صورت، پزشک شما می تواند با خیال راحت آنها را از طریق موارد زیر حذف کند:
- منجمد کردن آنها با نیتروژن مایع (کرایوتراپی)
- لیزر درمانی
- با استفاده از سوزن گرم شده (کوتریزاسیون الکتریکی)
- انجام عمل جراحی یا یک برش کوچک
زایمان
ابتلا به پاپیلوما ویروس و زگیل تناسلی نباید بر زایمان شما تأثیر بگذارد. گاهی اوقات زگیل‌های بزرگ ممکن است باعث خونریزی در حین زایمان شوند.
به ندرت، زگیل تناسلی می‌تواند در طول بارداری به اندازه کافی بزرگ شود که کانال زایمان را مسدود کند یا زایمان را دشوارتر کند. اگر این اتفاق بیفتد، پزشک شما احتمالاً زایمان سزارین را توصیه میکند.
مراقبت‌های پس از زایمان در مبتلایان به پاپیلوما ویروس HPV
اگر آزمایش پاپ نشان دهد که شما دارای سلول های پیش سرطانی در دهانه رحم هستید، ممکن است پزشک برای درمان شما تا پس از زایمان صبر کند.
هنگامی که کودک شما به دنیا آمد، احتمالاً یک آزمایش پاپ تست دیگر انجام خواهید داد. پاپیلوما ویروس HPV اغلب بدون درمان از بین می‌رود. اگر بعد از زایمان همچنان سلول‌های غیرطبیعی دارید، پزشک ممکن است با برداشتن بافت غیرطبیعی با یکی از این روش‌ها شما را درمان کند:
- کرایوسرجری، که شامل استفاده از سرمای شدید برای منجمد کردن سلول‌های غیرطبیعی است
- بیوپسی مخروطی، یا مخروط، که شامل استفاده از چاقو برای برداشتن یک گوه مخروطی شکل از بافت است.
- روش برداشتن الکتروسرجری حلقه (LEEP)، که شامل برداشتن بافت‌های غیرطبیعی شما با یک حلقه گرم شده الکتریکی است.
آیا در هنگام زایمان امکان انتقال به نوزاد وجود دارد؟
ابتلا به پاپیلوما ویروس HPV در دوران بارداری نباید بر سلامت کودک شما تأثیر بگذارد. ممکن است در دوران بارداری یا زایمان HPV را به جنین خود منتقل کنید، اما بعید است.
مطالعات در مورد میزان انتقال HPV از مادر به نوزاد متفاوت است. در یک مطالعه در سال 2016، محققان دریافتند که حدود 11 درصد از نوزادان متولد شده از مادران HPV مثبت نیز به این ویروس مبتلا هستند. با این حال، این تحقیق نیاز به گسترش دارد.
اکثر نوزادانی که در رحم به HPV مبتلا می شوند، بدون اینکه مشکل طولانی مدتی داشته باشند، ویروس را خود به خود پاک می‌کنند. در موارد نادر، زگیل تناسلی ممکن است به نوزاد منتقل شود.
زگیل تحت تاثیر پاپیلوما ویروس ممکن است روی حنجره یا تارهای صوتی نوزاد شکل بگیرد. به این عارضه پاپیلوماتوز تنفسی عود‌کننده می‌گویند. درمان شامل جراحی برای برداشتن ضایعات است.
لطفا برای اطلاعات بیشتر در مورد غربالگری و شناسایی مشکلات جنین برگه آزمایشات بارداری در مشهد را مطالعه فرمایید. همچنین می‌توانید مطالب مربوط به بارداری اینبرگه را از منبع اصلی آن اینجا بخوانید.
آزمایش و تست تشخیص پاپیلوما ویروس HPV در زنان
دستورالعمل‌های به‌روز شده از گروه ویژه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده (USPSTF) توصیه میکند که زنان اولین تست پاپ یا پاپ اسمیر خود را برای شناسایی پاپیلوما ویروس در سن 21 سالگی بدون توجه به شروع فعالیت جنسی انجام دهند.
تست پاپ به طور منظم به شناسایی سلول های غیر طبیعی در زنان کمک میکند. اینها می‌توانند نشانه سرطان دهانه رحم یا سایر مشکلات مرتبط با HPV باشند.
زنان 21 تا 29 ساله باید هر سه سال یکبار آزمایش پاپ اسمیر بدهند. زنان از سن 30 تا 65 سالگی باید یکی از موارد زیر را انجام دهند:
- هر سه سال یکبار تست پاپ اسمیر بگیرید
- هر پنج سال یک بار آزمایش پاپیلوما ویروس HPV دریافت کنید. انواع پرخطر HPV (hrHPV) را غربالگری میکند.
- هر پنج سال هر دو آزمون را با هم دریافت کنید. این به عنوان آزمایش مشترک شناخته می‌شود
- طبق USPSTF، تست‌های مستقل بر تست‌های همزمان ترجیح داده می‌شوند.
اگر کمتر از 30 سال سن دارید، در صورتی که نتایج پاپ شما غیرطبیعی باشد، پزشک یا متخصص زنان نیز ممکن است آزمایش HPV را درخواست کند.
حداقل 14 گونه منبع پاپیلوما ویروس انسانیHPV وجود دارد که می‌تواند منجر به سرطان شود. اگر یکی از این گونه‌ها را دارید، ممکن است پزشک بخواهد شما را از نظر تغییرات دهانه رحم تحت نظر داشته باشد.
ممکن است نیاز به انجام آزمایش پاپ اسمیر بیشتر باشد. پزشک شما همچنین ممکن است یک روش پیگیری مانند کولپوسکوپی را درخواست کند. ایجاد تغییرات دهانه رحم منجر به سرطان اغلب سال‌ها طول می‌کشد. عفونت های HPV اغلب خود به خود و بدون ایجاد سرطان از بین می‌روند.
آزمایش تست تشخیص پاپیلوما ویروس HPV در مردان
توجه به این نکته مهم است که آزمایش DNA HPV فقط برای تشخیص HPV در زنان در کاربرد دارد. در حال حاضر هیچ آزمایش تایید شده توسط FDA برای تشخیص HPV در مردان وجود ندارد.
با توجه به منبع معتبر CDCT، غربالگری معمول برای سرطان مقعد، گلو یا آلت تناسلی در مردان در حال حاضر توصیه نمی‌شود. برخی از پزشکان ممکن است تست پاپ مقعدی را برای مردانی که رابطه مقعدی دارند یا به hiv مبتلا هستند پیشنهاد کنند.
بیشتر تحقیقات پاپیلوما ویروس HPV بر روی زنان متمرکز است. زیرا ابتلا به این ویروس خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم را افزایش می دهد. اما پاپیلوما ویروس در مردان نیز می‌تواند باعث مشکلات سلامتی شود. آنها باید بدانند چگونه خطرات عفونت HPV در مردان را کاهش دهند.
عفونت HPV می‌تواند خطر ابتلا به سرطان های دستگاه تناسلی را در مردان افزایش دهد. اگرچه این سرطان‌ها شایع نیستند. عفونت پاپیلوما ویروس انسانی همچنین می‌تواند مانند زنان باعث ایجاد زگیل تناسلی در مردان شود.
بیش از نیمی از مردانی که در ایالات متحده از نظر جنسی فعال هستند، در دوره ای از زندگی خود به HPV مبتلا می‌شوند. اغلب، مردان بدون هیچ مشکلی، ویروس را به تنهایی پاک می کنند.
مرد‌ها چطور به پاپیلوما ویروس انسانی HPV مبتلا می‌شوند؟
رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی با فردی که این ویروس را دارد، مرد را به پاپیلوما ویروس HPV مبتلا میکند. این ویروس بیشتر در طول رابطه جنسی مقعدی یا واژینال گسترش می‌یابد.
همچنین از طریق تماس نزدیک پوست به پوست در طول رابطه جنسی پخش می‌شود. پاپیلوما ویروس HPV می‌تواند حتی زمانی که فرد مبتلا به عفونت هیچ علامت یا علامتی نداشته باشد گسترش یابد.
اگر از نظر جنسی فعال هستید، حتی اگر تنها با یک نفر رابطه جنسی داشته باشید، می توانید به HPV مبتلا شوید. علائم ممکن است سال ها پس از رابطه جنسی با فردی که عفونت دارد ظاهر شود. این باعث می شود که تشخیص این که برای اولین بار چه زمانی آن را دریافت کرده اید دشوار است.
اکثر مردان مبتلا به HPV هرگز علائمی ندارند. عفونت معمولا خود به خود از بین می رود. اما اگر پاپیلوما ویروس HPV از بین نرود، می تواند باعث زگیل تناسلی یا انواع خاصی از سرطان شود.
در مورد هر چیز جدید یا غیرعادی در آلت تناسلی، کیسه بیضه، مقعد، دهان یا گلو با ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود صحبت کنید. این شامل:
- زگیل،
- رشد غیر معمول،
- توده، یا
- زخم ها
برخی از انواع HPV مرتبط با سرطان های تناسلی می توانند منجر به سرطان مقعد یا آلت تناسلی مردان شوند. هر دوی این انواع سرطان، به ویژه در مردانی که سیستم ایمنی سالمی دارند، نادر هستند.
انجمن سرطان آمریکا (ACS) تخمین می زند که در سال 2022، حدود 2070 مرد در ایالات متحده به سرطان آلت تناسلی و 3150 مرد به سرطان مقعد مبتلا خواهند شد.
درمان پاپیلوما ویروس HPV
اکثر موارد پاپیلوما ویروس HPV خود به خود از بین می‌روند. بنابراین هیچ درمانی برای خود عفونت وجود ندارد. درعوض، پزشک احتمالاً می‌خواهد شما را برای آزمایش مجدد در یک سال بخواهد تا ببیند آیا عفونت HPV ادامه دارد یا خیر و آیا تغییرات سلولی ایجاد شده‌است که نیاز به پیگیری بیشتر دارد یا خیر.
زگیل تناسلی متاثر از پاپیلوما ویروس را می توان با داروهای تجویزی، سوزاندن با جریان الکتریکی یا انجماد با نیتروژن مایع درمان کرد. اما، خلاص شدن از شر زگیل‌های فیزیکی، خود ویروس را درمان نمی‌کند و زگیل‌ها ممکن است برگردند.
سلول‌های پیش سرطانی ممکن است از طریق یک روش کوتاه که در مطب پزشک شما انجام می‌شود، برداشته شوند. سرطان‌هایی که از پاپیلوما ویروس HPV ایجاد می‌شوند ممکن است با روش هایی مانند شیمی درمانی، پرتودرمانی یا جراحی درمان شوند. گاهی اوقات ممکن است از چندین روش استفاده شود. در حال حاضر هیچ درمان طبیعی با پشتیبانی پزشکی برای عفونت HPV وجود ندارد.